СИСТЕМ НА ИГРА 1-4-4-2

Запознавање со системот на игра 1-4-4-2

Постојат многу различни начини на кои што може да се игра во системот 1-4-4-2, во зависност од карактеристиките на играчите кои што тимот ги има на располагање, но основните аспекти на системот остануваат непроменети, посебно во фаза на дефанзива.

Иако секогаш постојат исклучоци во секое правило (на Европското првенство во 2004тата Грција играше со 4 одбранбени играчи кога играа против 3 напаѓачи, но со стриктно маркирање човек на човек), 1-4-4-2 системот има 4 одбранбени играчи кои играат во зонски формат со десен бек, двајца централни бекови и лев бек, при што играат како една целина за да ја покријат целата широчина на теренот, поместувајќи се заеднички за да го затворат опасниот дел од теренот во кој противничките напаѓачи можат да се најдат и да влезат во шанса за гол.

Пред 4 одбранбени играчи се наоѓаат 4 средни играчи, кои играат на сличен начин како последната линија во смисла дека се поместуваат како целина со цел да ја покријат целата широчина на теренот. Разликата е во тоа што слободниот простор (растојанието) помеѓу нив е зголемен во споредба со одбранбената линија бидејќи доколку се случи да бидат изиграни од противничките играчи е многу помалку опасно по сопствениот гол бидејќи имаат уште 4 играчи позади нив кои се таму да ги покријат.

Дефанзивните задолженија на двајцата играчи кои се најнапред може да бидат различни и тие зависат од одлуката на тренерот како и од нивните карактеристики. Во денешно време, се повеќе и повеќе гледаме дека еден од нив, во фаза на одбрана се повлекува подлабоко, односно се поставува блиску пред средната четворка за да им помага. Со ова поместување се формира компактна 1-4-5-1 формација во фаза на дефанзива. Позицијата која што овој играч ја има е од клучно значење за системот 1-4-4-2 бидејќи не само што му помага на својот тим дефанзивно, туку и кога топката е освоена, неговата позиција е клучна да преку него може да се одигра ефективен контра напад.

Позиционирањето на играчите во системот 1-4-4-2 може да биде во повеќе варијанти и поради ова гледаме дека многу тимови се адаптираат на оваа формација, но играат со различен стил.  Генерално, двајцата централни дефанзивци си остануваат од позади на своите позиции за време на отворената игра, а бековите се слободни да одат кон напред за да се дополнителна опција во нападот. Конзервативните тимови играат на начин што само бекот кој што е од страната каде што е топката има можност да учествува во нападот, додека спротивниот бек треба да остане блиску до централните бекови, односно да не ја напушта дефанзивната позиција за да во случај на контра напад тимот е добро поставен во последната линија.

Ќе го земеме за пример тимот на Арсенал, кој игра на модерен начин на највисоко ниво. Во тимот на Арсенал бековите во фаза на напад се позиционираат што е можно повисоко на теренот. Со ваквото позиционирање централните бекови се оставени 2 на 2 со противничките напаѓачи но двајцата средни играчи имаат задача да покриваат при евентуален контра напад. Со ваквото поставување на бековите многу е полесно да се гради играта и со тоа тимот е многу поопасен офанзивно.

Напаѓачките варијанти во овој систем зависат најмногу од карактеристиките на играчите. На пример доколку двајцата странични средни играчи имаат изразени офанзивни карактеристики тогаш тие би ја имале целосната слобода, но за таа цена пак двајцата централни средни играчи ќе треба да не ги напуштаат своите позиции и да ги покриваат страничните играчи. Во обратен случај, доколку еден од централните средни играчи има офанзивна тенденција, тогаш тој ја има слободата кон напред, но во тој случај еден од страничните играчи треба да размислува повеќе како да го покрие. Пример за таков играч беше и сеуште е Френк Лампард.

При градењето на нападот, двајцата централни средни играчи треба постојано да ги менуваат местата за да се ослободат од противничките играчи и да се постават во слободен простор каде што ќе можат да ја примат топката и да ја креираат понатамошната акција.

Двајцата напаѓачи пожелно е да бидат различен тип на играчи за да нападот биде непредвидлив и да бидат потешки за чување, односно да противничките одбранбени играчи не можат лесно да се адаптираат на нив. Како на пример може едниот да е висок и да игра добро на високи топки како и да е добар во играта кога е свртен со грбот кон противничкиот гол, додека другиот да е брз и добро технички поткован. Многу е важно за овој систем да тие двајца се добар тандем, односно да се добро воиграни и да се разбираат во текот на играта.